Sinusoida

Dziewczyny, powiedzcie mi, że nie wariuję, albo przynajmniej, że tak nie do końca... Kiedyś, dawno temu zastanawiałam się, jak to jest nosić w sobie dziecko, mieć cudowny okrągły brzuszek. Potem, gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży nie mogłam się doczekać kolejnych etapów, ruchów Dzidziusia, coraz bardziej krągłego i widocznego "bandzioszka". Tylko że ciąża to nie tylko same "ochy" i "achy". To również noce, kiedy nie mogę przekręcić się z boku na bok, bo bolą mnie rozciągające się wiązadła, wstawanie punkt 1:30 na nocne sikanie, spodnie które nie zapinają się już w żaden normalny sposób, chyba że ktoś się domyśla co to jest metoda na gumeczkę, bluzki, które nagle zrobiły się krótkie. To również niezgłębione kratery cellulitu, które jakimś cudem odnalazły drogę na moje uda, choć jak dotąd omijały je szerokim łukiem. Odkryłam je w tym tygodniu i tym samym postanowiłam lepiej przyjrzeć się swojemu "nowemu" ciału. Najgorsze są żylaki na łydkach, paskudne, fioletowe i niestety chyba najbardziej dołujące, bo to skłonność rodzinna w moim przypadku. Patrzę na siebie w lustrze i widzę okropne grube uda, które kiedyś były idealnie szczupłe, o talii już dawno zapomniałam. Tylko czekać na rozstępy. 

Nie przytyłam dużo, tak naprawdę dopiero wróciłam do wagi z początku ciąży, bo przez wstręt do jedzenia na początku schudłam. Więc dlaczego wyglądam tak strasznie?? Może mam jakiś gorszy dzień, hormonalny dołek nastrojowy, który sprawia, że w lustrze widzę siebie przez jakieś dziwne okulary? Czy to egoistyczne, że nadal chcę wyglądać dobrze i podobać się sobie?

Po prostu chciałabym wiedzieć, czy Wy jak byłyście w ciąży to też miałyście swego rodzaju trudność w zaakceptowaniu swojego nowego ciała?? Bo jakoś nie chce mi się wierzyć, że od początku do końca wszystko było pięknie, wspaniale i idealnie. Pocieszcie mnie....

A tak z innej beczki - u mnie i Dzidzi wszystko dobrze, rośniemy, gilamy się. Na ostatnim USG Marek był ze mną i podziwiał swoje dzieło. Oczywiście nie oparliśmy się ciekawości i zajrzeliśmy, co tam Dzidziuś ma między nóżkami. Ale to na razie nasza słodka tajemnica. Obecnie największą aktywność Dzidzia wykazuje kiedy jestem w pracy, albo kiedy wracam do domu i odgrzewam obiad. Gdy przychodzi weekend nadchodzi czas spokoju w moim brzuszku, no chyba że właśnie gotuję jakieś dobre jedzonko. Wtedy nadrabiamy zaległości.

To by było na tyle mojego marudzenia dzisiaj. Idę przytulić się do ramion, w których zawsze jestem piękna.