Nie takie proste

Mój skarb jest bardzo zajmującym dzieckiem - tak to określmy. Moja starsza sis stwierdziła: "albo moje dzieci były aniołami, albo mam sklerozę totalną". Była u nas w niedzielę i Kubuś pokazał jej prawie cały repertuar - od miny pod tytułem: najadłem się po sam kurek, aż po całą serię: nie wiem czego chcę, więc beczę. Najgorsze, najbardziej wyczerpujące są wieczory. Młody wykąpany, dupka czysta, dokarmiony, ale spać nie chce. Przyśnie jak zając, dosłownie na chwilę po czym budzi się po kilku minutach snu, gotowy do następnej jazdy. Od tego marudzenia głodnieje, więc przykładamy się do cyca. Dokarmiam go na wieczór, żeby się uspokoił i zasnął, bo gdybym tego nie zrobiła, z głodu po kąpieli chyba wyskoczył by z siebie. Pół godziny po butli zaliczamy jeszcze tak ze dwie lub trzy cyckowe serie. Taki jest głodomór z niego. Takie nasze zabawy czasem trwają godzinkę lub dwie, a czasem niestety o wiele dłużej. Zastanawiałam się już nie raz - czy go brzuszek nie boli, czy mu nie za gorąco, czy mu co innego nie doskwiera, ale przeważnie okazuje się, że po prostu ma jakieś humory, albo z nieznanych mi przyczyn nie jest w stanie zasnąć głębiej, przez co budzi się co 15 minut. Oczywiście ma też fajne dni i wieczory. Kiedyś, gdy karmiłam go po kąpieli, odpadł mi od cyca taki najedzony po sam kureczek i sobie leżał. Położyłam go więc w łóżeczku, a on poleżał sobie sam tak z 40 min po czym zasnął. Byliśmy w tak głębokim szoku, że nie da się tego słowami wyrazić. Niestety takie chwile należą do rzadkości. Na razie jestem po prostu zmęczoną mamą. Szczęśliwą ale zmęczoną.