Fitness czyli orka na ugorze...

Zacznijmy od narzekania. Oj duuuupa mi urosła. Oj fałdy na brzuchu się zrobiły, oj tyłek pokrył się kraterami celulitu. Odkąd Kuby nie karmię, to co szło w cycki poszło w fałdki i wałeczki. A wiadomo, jak wałeczki to i górki i dolinki też się pojawiają na czterech literach i udach również. No i co z tego?? Aaaaaa, już Wam mówię. We wrześniu kupiłam sobie sukienkę na wesele i myślałam iść w niej na sylwestra. No i co?? Sukienka za mała się zrobiła oczywiście. Porażka totalna. Nie pomogło pilnowanie jedzenia (żreć mniej i mniej kalorycznie). Nawet w Święta się pilnowałam i guzik to dało.
Parę dni temu sąsiadka moja Monia pyta - jesteś chętna na fitness w piątek?? Ba, pytanie. Jasne, że tak. A to, że rękami i nogami nie machałam od czasów liceum (naście lat już prawie temu), to szczegół taki mały malutki. Wiedziałam, że będzie "bolało".
No i mam co chciałam. Po 15 minutach machania wydawało mi się, że macham tymi kończynami już całe wieki, po 30 minutach nie miałam już siły machać czymkolwiek. Po godzinie cieszyłam się, że Moni prowadzi a nie ja, bo czułam, że nie dałabym rady wcisnąć sprzęgła więcej niż dwa trzy razy...
Jaki z tego morał?? Za tydzień chce jechać znowu. Niech żyje orka na ugorze.